|
راین جهانی از زیبایی - هزارمظهراستقامت 
|
در دلم غوغاست اما خاموشم کاش می شد عشق را از سر گرفت راهی میخانه شد ساغرگرفت شمع را اسرار با پروانه بود کاش ساقی باز در میخانه بود کاش بلبل در بر گل می نشست حائل سنگین هجران می شکست قوم لیلی بیش از این ادراک داشت زآتش سوزان هجران باک داشت عشق اینجاراه دل گم کرده است محتسب سر در بر خم کردده است واعظ ومفتی همه می می خورند خرقه پوشان جمله سر در آخورند جام هم اینجا بدست اهل نیست راستی در باده خواری سهل نیست گرگ ؛ رخت میش برتن کرده است مکر؛ قصد تیغ وآهن کرده است باده بینقش در این میخانه نیست عکس روی دوست در پیمانه نیست ********** کوچ خواهم کرد دیگر از زمین چند سازم با حصارآهنین باپرستوها زسرما می روم من بهاری ,من بهاری می شوم کوچ خواهم کرد از دنیای خویش ازکتاب و دفتر و رویای خویش پشت غم را بر زمین می آورم درد راخواهم زدود از یاورم من غریبی را بتنگ آورده ام در دلم صد آشنا پرورده ام باخیال آشنائیها خوشم در دلم غوغاست ؛ آماخاموشم کاش می آمد بهاران بی دریغ کاش می بارید باران بی دریغ *********** بازغفلت دستیازی می کند با دم هر شیر بازی می کند می برد پندحریفان را زیاد می دهد آخر سرما را به باد گفته بودم غم زدل بیرون کنم با می مستی مگر افسون کنم عقل را گفتم برون سازم زسر عشق را با دل کنم آغشته تر راه دل را بر گزینم زین سپس کاش تنها قوم عاشق بود وبس ********** باز بیعت می کنم باجام تو باز می گردم به فصل نام تو دل هوای مهربانی کرده است باغم وشادی تبانی کرده است چشم برزهد وریا پوشیده است ازصفایکلاقبا پوشیده است کاروانها دل به ما بخشیده اند تیشه ها؛ فرهادها کوبیده اند سروها ؛ اینجا به خاک افتاده اند بیدلان, جان راپریشان داده اند چشم پوشیدیم از فرهادها گوش بستیم بر فریادها آمدم باجام تو لب ترکنم جامه عشق تو را در بر کنم هیچ دستی را کرامت چون تو نیست شانه هایی را صلابت چون تو نیست بعد از این دست تو ومینای دل شد حریم امن دستت جای دل هرچه بادا باد گفتم راز دل بیش از این پنهان نشد آواز دل کاش آن باشی که آنم آرزوست همزبانم ؛همزبانم ؛ آرزوست
(سراینده شعر سرکار خانم وسمقی )
[ جمعه 87/3/10 ] [ 12:18 صبح ] [ غلامرضابالایی راینی ]
|
درباره وبلاگ |
| [ طراحی : نایت اسکین ] [ Weblog Themes By : night skin ] |
